Haar vlinder is gevlogen.
Haar vlinder is gevlogen.
Bang en alleen
in een hoek gedreven,
Waar kan ze nog heen?
Door het donker omgeven.
Niets meer dan zwart,
eeuwige pijn,
kou om het hart,
zou het ooit anders zijn?
Deur gaat open,
lichaam bevroren.
De klanken nooit verloren,
maar niemand die haar kan horen.
Blauwe plekken doen zeer,
haar lijfje geschonden.
Nee, ze kan echt niet meer,
volledig vastgebonden.
In haar lichaam gevangen,
kon het niet vertellen.
Niemand wilde geloven,
door iedereen bedrogen.
Kon niets beginnen,
was nog oh zo klein.
Bloedde diep vanbinnen,
alles leidde naar pijn.
Haar kapot maken,
dat is toch wat je wil?
Schreeuw maar, scheld maar, ze kunnen niet meer raken,
jouw woorden zo kil.
Komen niet binnen,
komen niet door.
Denkt dat je veel kan maken,
maar het doet niets hoor.
Inmiddels alweer zo lang geleden,
alle pijn die je haar deed.
Haar strijd is gestreden,
na al haar leed.
Ze maakte haar keuze,
verlost van al haar pijn.
Nooit geen tranen meer, ze heeft het nu reuze,
het zal nooit meer het zelfde zijn.
Probeer ’t nog eens, doe ‘t maar weer,
wrede woorden en gebaren waaien terug naar af.
Ze is al overleden, ze voelt ze niet meer,
jouw woorden en daden sterven op haar graf.
©
Langggg geleden geschreven. Simpel.
Er zijn nog geen reacties.