Geschreeuw.
Geschreeuw.
Mijn longen schreeuwen het uit
Ze willen weg, weg van de ruzies die ze moeten ondergaan
Dat je nog kan horen, ook al ben je hier ver vandaan
Ze willen ertussen uit
Mijn hoofd wordt elke dag groter
Van het voortdurend gepeins
De ruzies zijn niet meer kleine meningsverschillen
Maar dingen die me laten zeggen dat we
mijn brein en ik
Van je weg willen
Het ergste is
Ik weet dat ik je mis
Nog erger is
Ik zal nooit van je zijde verdwijnen
net als de gevoelens die ik voor je koester.
Je bent mijn rots in de branding,
Ook al kan je me soms alleen maar pijn doen
Wat je dan dan zegt, dat ding.
Dat valt zelf niet te vergeven met een zoen.
Papa, stop.
Voor je alles in je wereld verwoest.
en ik en mama weglopen,
en eindelijk stoppen met hopen.
Er zijn nog geen reacties.