Tot ziens, misschien tot ooit.

Wedstrijd Immawolf; Opdracht 5.

Ik zie je weer staan
In die zomer op een brug
De wind streelt door je haar
Een rilling kromt je rug
Je handen op de reling
Gouden glinsters op je huid
Je draait en ziet me staan
Ik schuifel waaks vooruit

En nu sta je voor me
Je ogen schreeuwen pijn
De zon is allang verdwenen
Je rust is maar een schijn
De kou trekt naar binnen
Ik ril van droefenis
Je likt je droge lippen
En zegt dat dit het is

Je zegt, ik heb geen schuld
Het ligt niet aan wat ik bied
Maar ik denk niet dat ik weet
Of ik je geloven zal, of niet
Je bukt en pakt je tas
En kijkt me nogmaals aan
Tot ziens, misschien tot ooit
Ik moet je laten gaan.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen