Ik ken jou.
Ik ken jou.
Je was te klein
Je had een slecht huid
Je kon niet zo goed tegen ze praten
Woorden leken niet te helpen
Ze logen wanneer ze uit je mond kwamen
Je probeerde zo hard om te te begrijpen
Je wilde zo graag er bij horen
Je zag ze plezier hebben
En het leek zo'n mysterie
Net magie
Ze maakte je aan het denken dat er iets mis met je was
Je keek in de spiegel en probeerde het te vinden
Je dacht dat je lelijk was
En dat iedereen naar je keek
Dus leerde je om onzichtbaar te worden
Naar beneden te kijken
Om een gesprek te voorkomen
De uren, dagen, weekenden
Ah, de weekend avonden alleen
Waar was je?
In de kelder?
Op de zolder?
In je kamer?
Een klusje doen - om maar iets te doen te hebben
Gewoon een plenk waar je jezelf weg kon stoppen
Gewoon een manieer om weg te komen van hen
Een kans om weg te komen van degene die je zo vreemd en ziek lieten voelen
Ja, ik denk dat ik je wel ken
Je zat vol haat
Een haat die pure zonneschijn was
Een haat die mijlen doorging
Een haat die je nachts wakker hield
Een haat die ieder moment vulde
Een haat die je voor lange tijd mee droeg
Ja, ik denk dat ik je wel ken
Je kon niet uitvinden wat ze zagen in hun manier van leven
Thuis was niet thuis
Je kamer was thuis
Een hoek was thuis
De plaats waar zij niet waren was thuis
Ik ken jou
Je ben gevoelig en je verbergt het omdat je zo bang bent dat ze je nog eens vertrappen
Het lijkt der op dat als je een deel van jezelf blootstelt dat iemand meteen gebruikt van je maakt
Een van hen vertapt jou
Ze verwarren vriendelijkheid met zwakte
Maar jij weet het verschil
Jij bent de dupe van hun zwakte al voor jaren
En sterk zijn iet iets waar jij teminste iets van weet
Want jij moest sterk zijn om jezelf in leven te houden
Je kent jezelf nu goed
En je vertouwt mensen niet
Je kent ze te goed
Je probeert 'die speciale persoon' te vinden
Iemand waarbij je kunt zijn
Iemand met wie je kunt praten
Iemand waarbij je jezelf niet zo vreemd voelt
En je bent er achter gekomen dat ze niet echt bestaan
Je voelt eerder een band met karakters in boeken
Ja, ik denk dat ik je wel ken
Je besteed veel tijd aan dagdromen
En mensen hebben daar commentaar op
Vertellen je dat je zelf betrokken, verwend en egoistisch bent
Maar ze kennen je niet, of wel soms?
De lange nachten alleen
De jaren waarbij je jezelf gezeldschap houd
De uren van besluiteloosheid, onzekerhied
De intense depressie
De verblinde haat
Het verdriet dat je aan het wankelen maakte
De verwoesting van afwijzing
Nou ja, misschien weten ze het wel
Maar als ze dat doen, doen je zeker een goed staaltje werk om het te verbergen
Het vebaast je hoe ze zo gladjes kunnen zijn
Hoe ze door het leven kunnen gaan als of het leven zelf een goddelijke cadeau is
Het het maakt je kwaad om naar jezelf te kijken hoe je het in alle mogelijkheden verknalt
Voor jou is het leven een lange reis
Angstaanjagend en prachtig
Vogels zingen voor je s'nachts
De regen en de zon, het wisselen van seizoenen zijn ware vrienden
Eenzaamheid is een moeizame bondgenoot, trouw en geduldig
Ja, ik ken jou
Ik ben jou
Reageer (1)
niet echt een gedicht maar wel heel mooi!!!!!!!!!
1 decennium geleden