onbewust doe ik mensen pijn

Onbewust doe ik mensen pijn.
Ach ja, zo gaat het altijd, dat is mijn refrein.

Gebroken van binnen, kapot daar buiten.
dit kan ik niet meer winnen.
Nu wil ik enkel nog mijn boek sluiten.

Het spijt me, maar ik kan gewoon niet meer blijven staan.
Dus neem mij niet kwalijk als ik probeer te gaan.

Ik wil dat je nog één keer luistert naar wat ik zeg.
Streep mijn naam maar weg.
Lees niet terug in het boek der verdoemenis.
Begraaf het ergens in de duisternis.

Een scherpe pijn in mijn hart,
Al is het mijn hand die dit gevoel heeft gestart.

Reageer (1)

  • Chrysanthe

    wow mooi gedicht(flower)

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen