Pijn

Zittend in het bos, kijkend naar het mos.
Pijn schiet door mijn hart, en het gevoel scheurt mij apart.
ze zeggen geniet van het leven, het duurt maar even.
Maar voor mij duurt het al te lang.
ik heb geen zin meer om hier te blijven staan.
En voor de dood ben ik toch niet bang.
Thuis en op school maak ik alleen maar problemen.
Maar ik ben toch de enige die daarom kan gaan wenen.

Het maakt mij niet meer uit wat er nog gebeuren gaat.
Voor mij is het toch al te laat.
Ik heb geen zin meer om hier te blijven staan...
Al doet het nog zoveel pijn, laat mij nou maar gaan…

Jij zij dat ik moest kiezen tussen dood of leven.
Jij dacht ‘het is een periode laat hem maar even’.

Maar mijn besluid is klaar.
Nu nog een afscheidsbrief maken, en dan is de tijd daar.
Nog even langs mijn oude huis, en een rondje om het dorp.
Afscheid nemen van de paarden en dan weer terug.

Nu gaat het gebeuren, en god maak het vlug.
Een pijn schiet door mijn arm, maar gauw word dit lekker warm.
Kijkend naar mijn pols die bloed, bedenk ik wat jij nu doet.

Nog één keer denken aan de goeie tijden.
Alleen positieve gedachten vervagen.
Het zijn enkel de negatieve die aan mij blijven knagen.

Langzaam begin ik leeg te lopen.
Nu is het enige dat ik nog kan doen… hopen…

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen