Anne Frank
Anne Frank
Verborgen parel in een verborgen huis
verschuilt in haar binnenste een grote schat
In een tijd van strijd en ongelijkheid
vindt zij liefde voor Gods tuin
Iedereen kent haar foto
haar lach, haar haar, gezicht
iedereen kent haar pijn
weet hoe ze leefde; ver van het licht
Door haar dagboek kwelt onmacht
aan hen die na haar komen
maar ook verdriet, want zij verliezen
iemand in wiens goedheid zij geloven
En zo is Anne, eens een doodgewoon meisje,
nu iemand die ons nooit verlaat
onze vriendin, ons voorbeeld
en onszelf, in tijdens van het ergste kwaad
Reageer (1)
Ik vind het leuk hoe de tweede en vierde alinea wél rijmen en de eerste en de derde niet. Toen ik de tweede las vond ik het een beetje raar, maar aan het eind vond ik het eigenlijk wel leuk.
1 decennium geledenMaar echt een kei tof gedicht. Ik vind 'm echt super. En origineel, omdat ongeveer alle anderen (ook ik) iemand hebben gekozen die ze kennen (familie, vrienden).