Never Say Never
Never Say Never
Never Say Never!
Net als de soldaten.
Voor hun is het vuur gedoofd.
Er valt geen moed in te praten.
Ze zitten in gevangenschap.
Geen muziek van buiten meer.
Dat is een lugubere eigenschap.
Als ik eraan denk doet het van binnen zeer.
Hoe de verzetsdiensten voor hun vaderland vochten.
Hoe zij levens redden en gaven.
De vijanden die ze zochten.
Hiervoor worden ze gestraft en geslagen.
Ze hebben geen recht op een eigen mening.
Geen vrijheid.
Geen recht of,
Een eigen ingeving.
Geen blijheid.
Later als ze mij vragen.
Om te vechten.
Om de vijand uit te dagen,
waar staan dan mijn rechten?
Op een eigen stukje domein.
Zonder schoten in mijn rug.
Of is het allemaal valse schijn.
En kan ik nimmer terug?
Of is mijn leven over?
Moet ik in dienst?
Geen zon of zomer,
Niemand die hiervoor kiest,
Om gedood te worden.
Of om zelf te doden.
Altijd gevangen, aan touwen en koorden
Zij, de soldaten, krijgen steun en geboden,
Van hun vrienden en familie:
Zij die van mij houden voor always and ever.
Ze vragen zich af of ze mij ooit nog zien.
Altijd denk ik dan “Never Say Never”
Reageer (1)
Mooi
1 decennium geleden