Aleen

zoveel mensen om me heen,
En toch voel ik me zo alleen,
Zal het geluk ooit nog keren,
Het kan me nu eigenlijk niet deren,
Ben futloos, uitgevochten en moe,
Weet bij god niet waar naartoe,
Als men vrienden en men kinderen er niet waren,
Konden ze mij nu vast en zeker opbaren,
Kan geen kant op of er is ellende,
Het enige waar ik naar hunker is wat affectie,
Ik sta altijd voor iedereen klaar, dag en nacht,
Zou het dat nu zijn wat mij zo versmacht?
Ik doe altijd alles voor iedereen,
Maar als ik 's avonds thuis kom ben ik weer alleen,
Niemand waarmee ik kan knuffelen of spelen,
Niemand om te verwennen of te strelen,
Zo oud worden wil ik niet, zeker weten,
Dan ben ik allang onder de pijn bezweken,
Zal nu men masker weer opzetten en vrolijk doorgaan,
Ook als ik weet dat ik daar aan zal vergaan(lol)

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen