Vriendin

Ik mis haar, papa.

Ik mis het feit dat ze altijd vrolijk was,
blij met het kleinste, muzikaal en
slimmer dan ik ooit zal worden.
Ik mis het feit dat ze de vrolijkheid uitstraalde.
Aanstekelijke vrolijkheid.

Ik mis de tijden die we samen doorbrachten.
Achter de piano of ons huiswerk.
Ze leerde mij veel.
Van pianospelen tot wiskunde,
van lachen tot vertrouwen.

Kan je haar terugbrengen, papa?
Het lijkt net of ze er nooit geweest is.

En wiskunde snap ik niet meer.

Reageer (1)

  • Puddingvork

    Het is (even ter informatie) geen realistisch gedicht. Het is niet echt gebeurd.
    - Dat wilde ik even duidelijk maken.

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen