Verbrand
Verbrand
De leegte maakt me hol van binnen.
Wist niet dat het bestond.
Het einde dat klaar staat om te beginnen.
Zout in een open wond.
Verdrinken in een zee van verdriet.
Dacht niet dat het erger kon.
Maar toen kwam het moment dat jij me verliet.
En er was geen leven meer dat bestond .
Vlaktes zo grijs als as.
De pijnlijke stilte en kale bomen.
Dat is alles wat er nog was .
Er onstonden nachtmerries uit dromen.
En ik hoop dat jij ooit zou worden wat ik dan vergat.
Want die messen onder water bleven maar steken.
En jij ging gewoon blij verder met je leven.
Liet me achter in dit verbrande gras.
Het voelt als een ‘’misschien beter op op te geven’’.
Liefde was gebroken als scherven van een glas.
Nooit meer zou ik hetzelfde voelen want die kale vlakte was eenmaal afgebrand.
Kon niks meer terug opbouwen dit was het verloren land.
Er zijn nog geen reacties.