Optica
Optica
Mijn ogen hangen in de spiegel
Leegte staart me angstig terug
Haar haren weliswaar mooier
haar lach misschien witter
Toch, wanneer mijn pupillen
het glas bijna raken,
proeven zij enkel tranen
Leegte schijnt vergeten
hoe troostend zij me is
Met haar blik wiegt ze me zacht
Tot ik bijna geloof
Dat tranen weer drogen
Dan draai ik me om
En maakt Leegte plaats voor verval
Er zijn nog geen reacties.