Monodrama

ik voel mij alleen

alleen in deze eindeloze wereld
alleen in mijn wanhopig rommelige hoofd
alleen in een wervelwind van emoties en
alleen in mijn eigen lijden

personages die voortkomen uit mijn fantasie
schreeuwen de noodkreten die ik hardnekkig inslik
kijken uit over de skyline van een onbekende stad
wrijven diep in hun vermoeide ogen
en voelen zich content met wie zij zijn
zijn dapper genoeg om te spreken
over de diepten van hun gedachten
zien schoonheid in de kleinste gebaren
en
zijn
zo
verdomd
sociaal

ik droom over dagen
toekomstige scenarios
waarin ik vrij kan zijn
lief kan hebben
mij niet hoef te excuseren voor de miserabele acties die uitvoer wanneer ik
mijzelf even niet meer terug kan vinden
de gevoelens van schuld en chaos zich wat meer verstoppen
en ik waarde toe kan voegen aan de levens
van mijn familie
vrienden
vreemden

en
mijzelf

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen