Haar tijd

Elk jaar,
begreep ze meer,
van de wereld waar ze in leefde,
ook al wenste ze van niet.

Elke maand,
vertelde haar familie haar hoe groot ze was geworden,
en vroegen ze hoe haar cijfers waren,
terwijl ze een neppe glimlach liet zien.

Elke week,
vroegen haar vrienden of alles goed ging,
wanneer ze verdwaald raakte in haar gedachten,
en ze zei dat ze moe was.

Elke dag,
lag ze nachtenlang wakker,
niet bang van de monster onder haar bed,
maar moe van de monsters in haar hoofd.

Elk uur,
herinnerde de monsters haar,
hoe fijn de pijn was,
terwijl ze zeker maakte dat haar mouwen haar armen bedekte.

Elke minuut,
de monsters fluisterde,
redenen om zichzelf te vermoorden,
en ze zou haar ogen dichtdoen.

Elke seconde,
vocht ze een intense strijd,
met de monsters in haar,
tot ze de hoop verloor.

toen haar tijd stopte,
huilde velen mensen,
terwijl de monster glimlachte,
zoekend naar hun volgende prooi.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen