Aan een onbekende
Aan een onbekende
Hallo,
Onbekende.
Ik heb je naam niet eens gevraagd. Jij bent net als ieder ander waarschijnlijk veel te laat.
Ze zeggen dat ik moet wachten tot het leven verder gaat. Maar nu stap ik in de bus waarop eindbestemming dood staat.
Dit is geen opgeven, of eerlijk gezegd wel.
Dit is geen afscheid, maar gewoon de laatste keer dat ik vertel.
Dit is niet jouw schuld en ik weet wat je je dan afvraagt.
Wiens dan?
Wie is de reden dat ik het niet meer kan?
Mezelf.
Gewoon ik, opgesloten in de duisternis. Ik zal altijd anders zijn in een wereld waarin voor dat geen ruimte is.
En als niemand antwoord, niemand praat, geen brief terugschrijft.
Ja, ik had er zelf om moeten vragen, maar het is toch al te laat.
Ik wil alleen zeggen...
Hoe vertel ik dit? Wat wil ik nog kwijt?
Ik denk...
Ik twijfel...
Ik hoop...
Dat het me spijt.
Hopelijk tot voor de morgen komt, misschien dat je die wel brengt, misschien dat je de morgen bent. Ik hou van je, al ben je onbekend.
~S
Er zijn nog geen reacties.