De rust

Zonlicht valt vanuit een raam
op een ontspannen, bleek gezicht;
je ziet haar niet ademen
wanneer ze zo vredig ligt.

Misschien hoort ze pianomuziek
of ware stilte zonder ruis,
zonder stemmen met vragen en twijfels,
zonder verlangen naar liefde en thuis.

Ik denk aan ontkomen aan de marteling
van confrontatie met gebroken glas
en littekens op mijn lichaam;
ik zou willen dat ik haar was.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen