Jaloers op het niets
Jaloers op het niets
soms ben ik jaloers op het niets
dat zelfs onder alle schokken en stoten
steeds onbewogen
blijft
soms ben ik jaloers op de leegte
die in alle omstandigheden
nooit gefolterd zal worden
door begeerte
soms ben ik jaloers op niemand
want er is niet iemand
die hem voorbij loopt en denkt
dat hij hem herkent
Soms ben ik jaloers op het nooit
omdat het dit brandend tartend gevoel
niet ooit
zal moeten doorstaan
Reageer (2)
Mooi zeh
5 jaar geledenEen speciaal gedicht wel!
6 jaar geleden