Jaloers op het niets

soms ben ik jaloers op het niets
dat zelfs onder alle schokken en stoten
steeds onbewogen
blijft

soms ben ik jaloers op de leegte
die in alle omstandigheden
nooit gefolterd zal worden
door begeerte

soms ben ik jaloers op niemand
want er is niet iemand
die hem voorbij loopt en denkt
dat hij hem herkent

Soms ben ik jaloers op het nooit
omdat het dit brandend tartend gevoel
niet ooit
zal moeten doorstaan


Reageer (2)

  • IrishNialler

    Mooi zeh

    5 jaar geleden
  • Rubin

    Een speciaal gedicht wel!

    6 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen