Iedereen maar toch niemand

Iedereen die kijkt,
maar niemand die ziet.
Iedereen die denkt,
Doe het nou maar niet.

Iedereen die hoort,
maar niemand die luistert.
Iedereen die tegen je zegt,
Jij bent het zelf die je grenzen verlegt.

Iedereen voelt.
Maar niemand tast.
Niemand die er voor je is,
je voelt je een last.

Niemand die het weet,
niemand die het verwacht.
En opeens geef je op,
Want je verliest je kracht.

Je krachten zijn verdwenen,
daar waar niemand meer kan komen.
Je hoop is ondertussen allang weg,
dat is slechts iets waar je van kan dromen.

Je verlaat de wereld,
mensen zullen huilen.
Ze hadden het moeten weten,
konden ze de tijd maar inruilen.