Mijn masker laten vallen

Je hebt me laten vallen wanneer ik je hard nodig had
Een gevoel moeilijk te beschrijven
Nnooit heb ik dat gevoel eerder gehad

Een leeg gevoel, er mist een deel
Ik gaf ons niet op
Het greep me bij de keel

Wat ik deed was wenen, treuren en slapen
Ik weet dat je wilde zeggen: ' Ik hou zielsveel van jou.'
Maar de kracht was er niet om me terug op te rapen

Het kwam er niet uit
Dat brak mijn hart
Het was oorverdovend stil en toch zo luid

Opgeven staat niet in mijn woordenboek
Zeker niet als het om liefde gaat
Tussen mij en de wereld hing een groot zwart doek

Je hebt me doen voelen wat echte liefde is
Ik laat jou niet zomaar gaan
Ik kan niet leven zonder jouw deeltje, een veel te groot gemis

Soms maakt ze het moeilijk om redelijk te denken
Word het gat in mijn hart stilaan groter
Wil ik mijn plaats in het leven aan een ander schenken

Weg van hier, weg van de onwetendheid
Duwt de gemeenschap en het leven me naar de zijlijn
Dan loop ik in rondjes, zorg dat alles me mijdt

Zo strijd ik op mijn eigen
Kan ik verder kruipen, terug naar het middenveld
Kan ik pijnen en angsten verzwijgen

Zo vind ik de weg naar huis waar liefde wacht
Val ik niemand lastig of breng onrust in hun hart
Zo vind ik de weg, een gps geput uit mijn eigen kracht

Geef me tijd en ruimte om met mezelf om te gaan
Enkel zo kom ik verder
Kan ik weer sterker in mijn leven staan

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen