Web van verdriet
Web van verdriet
Starend in de duisternis, gedachten gaan voorbij.
Wil ik wel zo leven?
Is dit wel iets voor mij?
Voel me gevangen in een web van verdriet.
Ik wil het niet uiten
Zodat niemand het ziet
Mijn hart krimpt samen, een brok in mijn keel.
Ik probeer het te dragen
soms is het teveel
Het liefst zou ik huilen, mij hart gaat op slot
ik kan het niet uiten
dan ga ik kapot...
Reageer (3)
Echt heel mooi gedicht
7 jaar geledenWat een mooi gedicht. Je kan echt pakkende gedichten schrijven.
7 jaar geledenWeer zo mooi, lees dit met een brok in mijn keel.
7 jaar geleden