De grens van ons lichaam

Alleen

zijn wij,
gevangen in een lichaam
dat nooit van de ander kan zijn.
Neigen we naar elkaar,
omhelzen,
kussen,
dichtbij,
maar nooit helemaal.

Onze zielen,
die willen versmelten,
verstrengelen,
zoeken naar elkaar.
Maar stoten op
een muur,
zo hoog en zo dik als
onze huid.

Met twee
willen we
één
worden, maar
we blijven
helaas altijd

alleen.

Reageer (1)

  • Duendes

    Hé, mag ik jouw schrijftalent even lenen? Dit is echt zo mooi!

    7 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen