Het leven

Het leven

Plaats je hand is op je borstkast. Een regulier gebonk tegen je ribbenkast voel je tegen je hand aan en het geluid van onze werkende hart maant ons tot rust. Ons hart, het orgaan die ons in leven houdt, is een symbool voor verschillende dingen. Liefde, leven, angst, dood, vlinders, een gelukkig eind, vrede. Het hart dreunt tegen je borstkast aan wanneer je opgewonden, opgetogen bent door iets. Het hart staat twee milliseconden stil wanneer angst je tegemoet komt en je voelt het levensorgaan kloppen in je keel wanneer de moed in je schoenen zinkt.

      Wil je je ogen openen? Niet om je heen kijken naar de boekenkasten, de wanden en het lampje boven je hoofd. Maar naar hét. Naar de wind die buiten danst die blaadjes meeneemt met zijn reis door het heelal. Naar het kleine meisje dat haar vaders vinger vasthoudt en vrolijk in de plassen water stampt met haar regenboog laarzen. Naar de vogel die in de boom zit naast het raam, die gelukzalig een ode zingt voor zijn voortreffelijke Maker. Naar de computer waar je nu naar staart, naar het licht die het kleine doosje produceert en de warmte die hij uitstoot. Naar de lettertjes die in je gedachtes keer op keer herhalen, naar het leven wat sommige mensen zijn vergeten.

      Adem eens diep in. De geur van koekjes dringt je neus met geweld binnen en de geur van kastanjes komen met vlagen binnen. Het hout van je eikenhouten bureau vliegt rond je gezicht en speelt met je hersenen. De regenachtige wind van buiten stroomt de kamer binnen en geuren van de straat vullen je neusgaten. Vers gemaaide gras danst voor je neus en verleidelijk lokt het je weg van de computer. Duizenden geuren overspoelen je gedachtegangen en gek genoeg, kalmeert het je.

      Gefeliciteerd, je bent één van de mensen die het leven heeft ontdekt.

____________________________________________________________________________________________________

Het is niet een gedicht, nee.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen