Verdriet

Het zal er altijd zijn.
In stille vormen die langzaam langs je wang naar beneden druppen,
En de inkt doen vervagen.
Of in grote druppels met snikken en hikken.

De pijn die de druppels met zich meedragen
maken het leven weer realistisch .
Niet perfect. Hard.

Het knaagt van binnen, en sluit af
van buiten.
Lokken bedekken je gezicht, terwijl de pijn
zich nog altijd laat zien.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen