Na maandag

na maandag

na maandag vind ik nog
je wimpers op mijn kussen
en ik kan me precies indenken
hoe ik tussen
je ingestrengeld lag
die adem in mijn nek
oh dit groots alleen
maakt me gek

het is niet dat ik zonder
jou niets kan:
dat mijn leven een leegte was
voordat je erin sprong
het is juist dat nu en dan
ik vergeet dat ik al
heel was en niet
door jou gemaakt ben

nu stilte grijpt vast
maakt me droef
naar een tijd die nooit
is geweest en niet zal zijn
en alhoewel ik je nog proef
voelt het alsof je
me al verlaten hebt
het is oneerlijk

het is zo oneerlijk
dat liefde stelt alleenrecht
te kunnen eisen,
maar deelt met angst
en het hoe ze zegt
te winnen
maar in mijn hoofd
terrein blijft verliezen

en, na maandag
weet ik niet of ik nog
langer kan doen
alsof ik onafhankelijk ben
dat mijn hart niet in zijn
rugzak is geglipt
toen hij de trap afrende

dat mijn hart niet al in
zijn haar is gestroomd
door mijn vingers
niet door zijn keel is geglipt
met mijn adem mee
niet al van hem was
al voor hij sprong

Reageer (4)

  • Value

    oh god marge ik ben sprakeloos

    ik kan serieus je gedichten blijven lezen en lezen

    7 jaar geleden
  • niniwa1

    dat mijn leven een leegte was
    voordat je erin sprong

    dat mijn hart niet in zijn
    rugzak is geglipt
    toen hij de trap afrende

    Deze zijn echt, echt adembenemend. De kleine letters staan ook heel mooi bij je poëzie.

    8 jaar geleden
  • Caverna

    Erg mooi, Marge (:

    8 jaar geleden
  • Glimlach

    jezus, ik huil hierom

    8 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen