In miljoenen stukjes
In miljoenen stukjes
Voor de Themawedstrijd van Bagans
Je hebt het gebroken,
Ruw, zonder medelij.
Het kon je niet schelen,
Dat kleine hart van mij.
Ik had nooit gedacht,
Dat je het echt zou laten vallen,
En ook nog bovendien
Dat je lach daarbij zou schallen.
In miljoenen stukjes,
Gevallen op de grond.
Versplinterd en kapot,
Niemand die dat ooit vond.
Ik wil ze wel bijeen rapen,
Alles bij elkaar.
Het duurt alleen zolang,
Tussen die harde rotsen daar.
Als ik alle stukjes heb gevonden,
Eindelijk, na al die tijd.
Laat jij me weer even vallen,
Poef, alles kwijt.
Reageer (1)
Aww je maakt echt zulke goede gedichten!
7 jaar geleden