Finding my way
finding my way
Ik heb het gevoel alsof ik vooruit loop zonder dat ik vooruit ga. Ik heb het gevoel alsof het vooruit lopen geen nut heeft en het me voor de gek houd door de naam vooruit lopen. Want vooruit lopen zonder vooruit te gaan is gewoon lopen. Niet achter uit en ook niet vooruit. Het is grappig hoe snel wij voor gek worden gehouden en daar zo snel intrappen. Zo voelt mij leven voor de gek gehouden.......... Een eindeloze weg zonder dat we onze eindbestemming bereiken totdat we stoppen met lopen.... Dan beweegt de wereld niet meer om je heen. Alles word dan als een stilstaande foto dat een laatste herinnering kan zijn. Iedereen stopt wel een keer met lopen. Er zijn mensen die heel even stoppen maar dan weer verder gaan. Maar er zijn ook mensen die voor altijd stoppen met lopen. Wat zou het zijn geweest als we wel een eindbestemming hadden? Zouden we het dan wel vooruit lopen mogen noemen? Op dit moment loopt iedereen doelloos rond zonder eindbestemming. Op de nutteloze weg zijn er allemaal obstakels die ons pad verhinderd. Geluk kan je meekrijgen, Maar pech is wat we zelf maken. Op de weg tussendoor kunnen we allemaal dingen meekrijgen maar ook verliezen. Ik ben zo'n meisje dat bang is om haar pad kwijt te raken en alles te verliezen. Dat al het geluk dat ze had mee gekregen verdwijnt door de pech die ze zelf had gemaakt. En wanneer die tijd komt staat ze stil. Nu is het aan haar de keuze of ze verder loopt of voor altijd stil blijft staan. Ik weet al wat het meisje gaat kiezen. Emoties maken je zwak en zetten je wereld stil. Maar emoties is wat ons menselijk maakt. En als het even in de weg zit moet je sterker zijn dan dat en verder lopen hoe doelloos het pad ook is. Want het geluk dat we tijden onze reis meekrijgen zijn blije herinneringen. Dat is onze eindbestemming. Een boek vol met mooie en blije herinneringen. That's what makes us strong to get keep going.
Er zijn nog geen reacties.