Duisternis
duisternis
Ik loop alleen in het donker. Ik kan de pijn om me heen voelen. Niet dat iemand dat uitmaakt. Ik ben te moe om mezelf te zijn. Alles wat ik doe is verkeerd. Vooralles wat ik wil moet ik tien harder voor werken dan anderen. Dat lijkt voor mij zo. Ik ben de wereld zat. Niemand maakt zich ooit zorgen om mij. Terwijl ik het gevoel heb dat ik van binnen dood ga van de pijn. Iedereen geeft alleen om zich zelf. Ik hield me schuil zodat ik niemand zal belasten met mijn verdriet. Maar nu ben ik in de Hell en ik loop er dwars door heen. Met tranen die over mijn wangen heen lopen met de duisternis in mijn hart die me naar mijn eigen graf zou leiden. Ik voel de vlammen in mijn huid branden. Maar ik loop toch door die pijn heen want aan het einde van de Hell is er een hemel waar de mensen op me wachten die van me houden en wel om mij geven. Dat is mijn trots............ En de brandwonden die in mijn huid is gemaakt zal mij er aan herinneren hoe ik strek ben gebleven en ik alles kan overwinnen als ik maar hun aan mij zijde heb staan.
Er zijn nog geen reacties.