Dat meisje in de hoek

Het meisje in de hoek,
Heb jij haar nog gezien?
Ik kan haar nergens meer vinden,
Poef ineens, hartstikke zoek.

Ik keek haar nooit echt aan,
Liep haar dan straal voorbij.
Maar nu ze er niet meer zit,
Dan denk ik toch; komt dat niet door mij?

Had ik haar niet,
Gewoon eens aan moeten kijken?
Naar haar moeten lachen,
Mijn waardering voor haar laten blijken?

Zij was toch immers toch ook,
Alleen maar een mens?
Ietsjes anders dan ik,
Maar waarom neem ik dat als grens?

Misschien had zij ergens,
Ook wel een brandend verlangen.
Dat steeds maar niet kwam,
En zorgde voor tranen op haar wangen.

Maar zij was zo’n iemand,
Die dan geduldig wachtte.
Misschien was dat wat ze deed,
Terwijl ik haar altijd verachtte.

Ik zat fout; ik had het mis,
Zij was niet stom, zij was niet slecht,
Ik kende haar immers niet,
Ik zat verkeerd, echt!

Want ze zat er altijd,
Dat meisje in de hoek.
Tot die ene dag,
Vanaf toen, was ze zoek.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen