Mama
Mama
Iedereen zegt me wel dat het allemaal goed komt maar hoezo komt het goed ? Wordt de pijn minder ? Want het is niet alsof je weer uit je graf kan opstaan. Dat zou raar zijn, ook al hoop ik stiekem dat het toch zou kunnen. Ik mis je nu al mam. Je mocht gewoon nog niet weggaan, je was altijd zo enthousiast en vrolijk over alles, zelfs
de kleinste dingen waar niemand op lette. Dat en zoveel van je andere leuke eigenschappen maakte jou zo bijzonder.
Ik weet nog dat ik altijd ’s avonds alvoor het slapen naar je toe kwam om gewoon te praten. En je gaf me altijd zulk goed advies. Maar naar wie moet ik nu komen als ik een probleem heb ? Bij wie kan ik terecht nu jij weg bent ? Bij niemand, want er is niemand zo zorgzaam en begripvol als jij mama. Niemand die me kan helpen zoals jij deed. Nee niemand ! Net zoals vandaag, iedereen deed wel alsof ze me konden helpen en alsof ze me begrepen. Maar dat deden ze niet. Zij verwachten dat ik je morgen ook weer gewoon vergeten ben ! Ze doen alsof je voor een tijdje weg bent en alsof je wat later weer terug komt. Maar ik weet wel beter, ik weet dat je niet terug zal komen. Ik weet dat je nu voorgoed weg bent. Je bent nu echt weg en ik moet het accepteren, hoe moeilijk het ook is. Het gevoel dat je voorgoed weg bent ,maakt me hopeloos en wanhopig. Het geeft me een gevoel van leegte. Wat moet ik nou zonder jou mam ?
Er zijn nog geen reacties.