Besproken kleuren

Nietsziend staarde hij,
zijn ogen leeg en glazig,
Naar de appelgroene muur;
Het domein waar hij de baas is.

Zijn lippen die bewogen,
stelden mij een vraag,
Lispelden weemoedig
Om uitleg zo gestaag

Ik knipperde mijn ogen,
mijn gedachten een kompas,
Om vervolgens te vertellen
Dat groen voelt als vers gras

Dat geel klinkt als gegiechel
Van de meisjes in de hoek.
Waar blauw voelt als koel water,
Een bladzij van een boek.
En rood ruikt als de rozen,
Geluid van een viool.
Waar wit winterse kou is;
Gekrinkel van de sneeuw.

Oranje is het laatste,
De warmte van de zon,
De geur van mandarijnen,
De glimlach op mijn mond.

En de rimpels om zijn lippen
Krulden op in een lach

En zijn nietsziende ogen
Die zagen wat ik zag.

• 1
• 2

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen