Dat deel van mijn reis.

Een lange weg,
een verre reis.
Langs de kustlijn,
mijn voetstappen als bewijs.

Mijn sporen in het zand,
vervaagd, verdwenen, weggespoeld.
Maar ik weet dat ze er waren,
ik weet wat ik gelopen heb.

Mijn lange spoor van stappen,
onzichtbaar naast de rest.
Maar wanneer je goed kijkt en zoekt,
zie je de afdrukken van mijn ziel.

Soms kijk ik terug,
naar de verdwenen voetstappen.
Dan glimlach ik om iedere herinnering,
en huil ik om de verloren weg.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen