Anorexia

Ik keek in de spiegel,
Ik was dik.
Ik stond op de weegschaal,
Zo zwaar was ik.

Ik liep naar mijn kamer,
Ik had de computer aangezet.
Ik wilde afvallen,
Ik keek hiervoor op het internet.

Ik vond een site,
Met super mooie meiden.
Ik wilde ook zo zijn,
Maar dan moest ik doen wat ze zeiden.

Ik zat aan de tafel,
We aten spinazie met vissticks
Mijn lievelingseten,
Maar ik at vrijwel niks.

Ik kwam bij de toilet,
Mijn maag moest weer leeg.
Ik pakte mijn tandenborstel,
En het eten steeg.

Dit ging zo dagen door,
Tot ik mezelf zag.
Ik keek naar mijn tanden,
Naar mijn gele ongelukkige lach.

Dit moest stoppen,
Dit moest ik niet willen.
Maar ik ging naar de winkel,
En kocht laxeer pillen.

Ik voelde me voortdurend moe,
Ik was verschrikkelijk slap.
Maar als ik in de spiegel keek,
Was ik toch al een beetje knap.

Ik was trots op mezelf,
Maar er kon nog meer vet af.
Ik wist dit toen niet,
Maar dit was de weg naar mijn graf.

Ik at nog minder,
Ik slikte steeds meer.
Ik had geen controle,
Ik werd langzaam een veer.

Ik sloot me af van de wereld,
Niemand kon komen bij mij.
Ik wilde afvallen,
Alleen dan voelde ik me vrij.

Ik moest dunner zijn,
Ik moest strenger aan de lijn.
Je kon mijn botten tellen,
Maar ik wilde gewoon mooi zijn.

Op een dag ging het mis,
Ik kon niet meer uit bed.
Mijn moeder bracht me naar het ziekenhuis,
ze heeft me gered.

Ik heb het overleefd,
Maar ik lag lang in het ziekenhuis.
Het was een verschrikkelijke tijd,
Na drie maanden was ik pas weer thuis.

Ik heb mijn leven weggegooid,
Ik heb het gewoon verspilt.
Ik had nooit gedacht dat het zo zou gaan,
Dit heb ik echt niet gewild.

Ik kijk nu in de spiegel,
Ik ben nog steeds dik.
Ik sta op de weegschaal,
Zo licht ben ik…

(dit gedicht is uit de ik-persoon geschreven, maar het heeft geen betrekking op mezelf. Ik wil dit even zeggen omdat er anders misschien verkeerde reacties op het gedicht komen.)

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen