Rode Tranen

Ik houd van de duisternis,
Omdat daar niemand ziet
Wat er van me geworden is.
En omdat ik daar ontken
Waar ik mee bezig ben.

Het blijft een cirkel van lange nachten,
Hopend op een antwoord.
Terwijl de storm van gedachten
Rondtolt en ik niet weet waarom,
Of waarop ik blijf wachten.

Die diepe leegte waardoor ik lijkt te barsten
En als ik bloed dan is het
Alsof zorgen even kunnen wachten.
Want bloed is rood en helder,
Zoals mijn gedachten moeten zijn.

Maar als de wond stopt met huilen,
Pas dan begint de pijn
Waarvan littekens,
Zelf gemaakt,
Er altijd zullen zijn

Een litteken dat vertelt
Welk verhaal ik niet begreep.
Een verhaal dat ik mezelf geregeld
Probeerde te vertellen terwijl ik zweeg.

• 1
• 2

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen