Ana
ana
Als ik in de spiegel kijk zie ik een monster.
Zo walgelijk vet, lelijk en dik.
En het duurt een tijdje voor ik merk:
Hé, dat ben ik!
Ik ben de enige die het beeld kan veranderen.
Dat monster weg kan jagen.
Afvallen tot ik niet meer kan.
Het hongergevoel verdragen.
Dat vet moet eraf.
Ik wil geen monster zijn.
Ik wil er alles voor doen!
Ook al doet het misschien pijn.
En in dit proces vond ik een vriendin,
die er altijd voor me is.
Die me elke dag weer helpt,
totdat ik het eten echt niet meer mis.
Ze verteld me wat ik doen moet,
om dat monster kwijt te raken.
Niet meer te eten en na een zwak moment,
te braken.
Alleen dan kan ik perfect worden.
Het is de enige weg.
En iedereen die er op tegen is,
Die heeft nu dan mooi pech.
Want waar waren ze toen ik hun nodig had?
Toen Ana er nog niet was?
Door hun ontmoette ik mijn vriendin,
Die mijn gedachten las.
Die wist hoe ik me voelde
En me helpen wou.
Iemand die me omarmde,
En niet liet staan in de kou.
En die me laat zien in de spiegel,
Hoe ik eruit ga zien,
Als ik weer ga eten.
Dus moet ik daar van af zien.
Het eten is mij als gif,
Ik wil het niet meer.
Ik kan het niet meer.
En soms doet dat zeer.
Dan wou ik dat ik eten kon,
Net als iedereen om mij heen.
En dat ik me wat meer betrokken voelde,
En niet meer zo alleen.
Maar als ik in de spiegel kijk,
En ik zie dat monster weer,
Weet ik waar ik het voor doe,
Het stimuleert me keer op keer.
Om niet op te geven.
En uit te zien naar het doel.
En op Ana te vertrouwen,
Want zij weet hoe ik mij voel.
Zij helpt mij het monster uit mijn leven te bannen,
En altijd sterk te zijn.
Ze geeft me de uitlaatklep,
Voor al mijn zorgen en mijn pijn.
Ik zal mijn doel halen!
En iedereen versteld doen laten staan.
Van waar wij samen toe in staat zijn:
Om naar het perfecte lichaam te gaan.
Er zijn nog geen reacties.