Kuiken
Kuiken
Met haar bek tikt ze tegen de schaal,
Met een vorm, zo ovaal,
Ze voelt zich nietig, klein en kaal,
Op de grote wereld van deze boerderij,
En daar hoort zij straks ook bij,
De geluiden van buiten zijn overdonderend,
Ze zou zich het liefst blijven verstoppen,
Nochtans zijn de duizenden stemmen ook betoverend,
Ze voelt haar hartje sneller kloppen,
Dit is het moment,
Het moet nu gebeuren,
De barst in de schaal overvalt haar met nieuwe kleuren,
Dit is ze nog niet gewend,
De duisternis van de enge ruimte wordt verdreven,
Enkel het licht blijft leven,
Nieuwsgierige blikken kijken naar haar,
Maar ze heeft geen enkel bezwaar,
En zo gebeurt het in slechts een paar tellen,
Je kunt het zo stellen:
Het kuiken wordt geboren uit het ei,
En is eindelijk vrij.
Met een vorm, zo ovaal,
Ze voelt zich nietig, klein en kaal,
Op de grote wereld van deze boerderij,
En daar hoort zij straks ook bij,
De geluiden van buiten zijn overdonderend,
Ze zou zich het liefst blijven verstoppen,
Nochtans zijn de duizenden stemmen ook betoverend,
Ze voelt haar hartje sneller kloppen,
Dit is het moment,
Het moet nu gebeuren,
De barst in de schaal overvalt haar met nieuwe kleuren,
Dit is ze nog niet gewend,
De duisternis van de enge ruimte wordt verdreven,
Enkel het licht blijft leven,
Nieuwsgierige blikken kijken naar haar,
Maar ze heeft geen enkel bezwaar,
En zo gebeurt het in slechts een paar tellen,
Je kunt het zo stellen:
Het kuiken wordt geboren uit het ei,
En is eindelijk vrij.
Reageer (2)
Wat een leuk gedicht. : )
9 jaar geledenWrm is elk gedicht toch zoveel beter dan de mijne?
9 jaar geleden