ik ben mezelluf kwijt

ik drink mijn verdriet weg,
en ik heb dus dikke pech.

ik rook om mezelf rustig te krijgen,
als ik weer eens een huilbui krijg.

hoelang moet ik nog pijn lijden?
en tegen mezelf strijden?

Hoelang moet ik dit nog aan?
en wanneer ga ik weer met beide benen
op aarde staan?

hoelang is het pad nog?
waarom verdien ik dit toch?

Krassen op me arm,
tranen in hun ogen,

bloed over mijn armen,
vrienden kwijt

gevoelens weg,
leeg in me hoofd,
maar geen spijt...

weer eens een avond gezopen
en met tranen mijn bed ingekropen

volgende dag barstende koppijn
tja, dat is mijn straf, en dat is niet fijn!

Ik haat die ziekte,
die diagnose
die feit
anorexia, waarom raak ik dat woord niet kwijt?

Vrienden,
ik wil ze terug..

ik kan het niet meer,
adem ik een diepe zucht.

langzaam op z'n tijd,
krijg ik spijt.

Anorexia, waarom ik ?
tranen, die ik wegslik.

ik mag het niet,
ik wil het niet.
Anorexia, nee dat heb ik niet ................

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen