Een plek zonder tijd

Gordijnen hangen omlaag.
De kleur is zwart, net wat zij draagt.
Hetgeen wat duisternis maakt.
Is niets wat het licht behaagt.

Duister ontneemt niet het zicht.
Duister kan hetzelfde zijn als licht.
Duister en licht staan dichter bij elkaar.
Dan wat iedereen schijnt te denken daar.

Een tikkende klok is het enige wat je hoort.
Verder niets. Geen enkele letter, geen enkel woord.
De tijd lijkt stil te staan.
Niets lijkt saaier dan die plek daar.

Gedachtes lijken vervlogen.
Alles lijkt er te mogen.
Niets lijkt er gelogen.
En toch voel ik me bedrogen.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen