~~Jij bent dood door mij~~

Ik zie je nog zo voor me
Je lange blonde haren waaiend in de wind
Je glimlach net zo stralend als de zon
Je was nog zo jong, je was nog maar een kind

Vastgebonden aan die boom
Met een stevig, vuil touw
De sterke man recht voor je
En zijn nutteloze haat voor jou

Zijn schoppen waren zo fel
Zijn vuisten kwamen zo hard aan
Het bloed droop over je lijf
En hij stopte niet met schoppen en slaan

Toen trok hij zijn geweer
Jij was helemaal gewond
Ik rende op je af
Nu ik niet meer verstijfd stond

De man richtte zijn geweer
Ik spurtte zo snel ik kon
Jij keek me smekend aan
En toen haalde hij de trekker over

Ik was te laat
Ik kon je niet meer redden
Je was ze jong en lief
Al kende ik je niet




Ook dit gedicht van mij is waargebeurd. Het is al even geleden, maar ik zit er echt mee. Ik hoopte op deze manier aan het meisje te laten zien dat het me spijt, al is sorry nu te laat. Ik ga die blik in haar ogen nooit vergeten, ik was haar laatste hoop..

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen