Woede

Al duizenden malen.
Voelde ik dit gevoel.
Maar het is niet genoeg.
Is het ooit genoeg geweest?
Misschien wanneer ik niet meer adem.
Wanneer ik voorgoed mijn ogen sluit.
Me overlever aan het echte duister.
Want wat is dit gevoel?
Verdriet en woede.
Al jaren spaar ik het.
Houd ik het bij me.
En laat ik het niet gaan.
Want, hoe moet dat?
Hoe laat ik dit los.
Dit vuur.
Ik moet het doven.
Verbannen uit mijn lijf.
Voordat het me mijn leven kost.
Me opslokt.
Al jaren schreeuw ik 'hoe?!'.
Maar niemand kijkt.
En als ze me al horen,
Dan draaien ze zich weg.
Noemen me zwak.
Soms wil ik toegeven aan die woorden.
En opgeven.
Maar geef ik op,
Dan is het voorbij.
En is dat het waard?
Nee, maar ik kan dit niet langer dragen.
Deze woede verslind me.
Verbittert en verduistert me.
Nu laat ik opnieuw mijn kreet gaan.
in de hoop dat iemand zal luisteren.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen