Mijn fout
Mijn fout
Jullie zeiden wij gaan scheiden
het eerste wat ik dacht was : wat moet ik nou?
ik hield heel veel van jullie beiden
en toen stond ik ineens alleen gelaten in de kou
ik wilde het geloven toen mam zei het komt goed
maar ik dacht dat is niet
want ik kreeg nergens goede moed
het vooruitzicht was gewoon niet goed
waarom konden jullie niet gewoon
lief tegen elkaar zijn
waarom moet het toch met zoveel pijn
met niemand die op dat moment gelukkig mag zijn
of was het mijn schuld
ik kon er niet omheen,zonder mij was alles voor hun nog fijn
ik had alles fout gedaan
Jullie hadden vaak onenigheid
zo vaak was er bij lange na geen sprake van gezelligheid
die ruzies duurden lang of kort,met soms emotionele pijn
als het zover was wist ik: ik moet op mijn kamer zijn
zal het echt zo zijn?
was anders zonder mij nog gewoon fijn?
heb ik alles voor mijn ouders verpest?
of was het gewoon 1 grote test
kijken hoe gek dit me kon maken
misschien dachten ze dat het mij niet kon raken
Als ik de fout ben dan: SORRY HET SPIJT ME!
beter af zonder mij: dat heb ik nu wel door
maar ik kan het verleden niet meer veranderen daarvoor.
dat neemt niet weg dat het mij ontzettend spijt
door mij waren jullie je levenspartner kwijt
maar verder kan ik er weinig aan doen
ik zou willen dan alles gewoon goed gemaakt kon worden met een zoen....
Er zijn nog geen reacties.