Pracht

Een verdwaalde bries.
Het doet haar haren golven.
Elk blad kijkt haar naar.
Allen sieren zij de boom.
Maar elk wenst jouw pracht.
De grond zucht onder jouw voeten.
Wetende dat het gelukkig mag zijn.
Dat nog een ziel haar raakte.
Een ziel zo zuiver een puur.
De meeste bloemen wensen.
Dat zij zo uit mogen bloeien.
Maar die eer is al aan haar.
Met een schoonheid die het oog kaapt.
Een hart dat de ziel kaapt.
Een glimlach als de maan.
Voetstappen als een harp.
Zonder jou mist de wereld wat pracht.
Zonder jou, zijn we niet compleet.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen