De wind

ze huilde harder
en graaide met haar handen
naar daar waar de mensen staan
maar niemand zag haar staan
hoe hard ze haar stem ook door de bomen liet razen
niemand luisterde
en toen werd het stil

niemand miste haar

niemand miste haar graaiende handen
haar vele tranen over haar onzichtbare wangen
en haar koude gezang dat door de ramen naar binnen drong

Reageer (1)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen