Donkere grachten

Ze slenterde 's nachts langs donkere grachten
Nu al 6 maanden op hem aan het wachten
Het water weerspiegelde haar tranen
Twee perfect ronde manen
En daar, zijn gezicht
Beschenen door gelig licht
Zijn ogen, zijn oren, zijn mond
Hoe kan het dat ze hem nu vond?
Na 6 maanden zoeken, nu zo dichtbij
Maar wacht, nee, die tranen, die zijn van mij
Ze had hem niet gevonden, enkel de gedachte
En zo bleef ze hem zoeken, slenterend langs donkere grachten