Die ene traan.

Alles begon bij die ene traan,
die ene die alles stuk heeft laten gaan
Ik dacht dat het maar één keer zou zijn,
maar er viel nog een traantje in mijn bijzijn

Elke dag weer één,
het stopte maar niet en ik kon nergens heen
Niet bij mijn ouders die me net als afval uit het huis hadden gezet,
maar ook niet op die ene plaats waar elke persoon zich wel goed voelde, het bed

Na maanden lang geen thuis,
en elke dag te moeten slapen met een muis
Maakte ik de belangrijkste beslissing van mijn leven,
en sloot mijn ogen even

Ze zijn nooit meer open gegaan,
en dit gedichtje is dus ook niet door mij gedaan...

Liefs,
Ik.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen