Toen ik

Toen ik 4 was stierf mijn beste vriend.
Toen ik 5 was pleegde mijn neef zelfmoord
Toen ik 6 was ging ik op zwart.
Toen ik 7 was kreeg ik mijn verzorg paard.
Toen ik 8 was kreeg ik te horen dat ziek was...
Toen ik 9 was werd ik te ziek en lag in het ziekenhuis
Toen ik 10 was mocht ik uit het ziekenhuis
Toen ik 11 was stierf mijn tante.
Toen ik 12 was begon het pesten
Toen ik 13 was stierf mijn verzorg paard
En nu. Nu ik 14 ben. Ben ik bang om iemand te verliezen.
Iemand die altijd voor me klaar staat.
Ik probeer er altijd voor iedereen te zijn.
Waardoor ik mezelf laat vallen.
Maar ik zal er voor haar zijn.
Ze is mijn alles en ik hou van haar. Ze is voor mij als een zus.

Reageer (2)

  • Moonwarrior7

    Wauw meis! Wat een prachtig gedicht!!! Vooral die laatste paar zinnen vind ik geweldig! Voor de meeste zijn het maar woorden maar op de 1 of andere manier voel ik je emotie echt!
    Ik ben namelijk ook heel bang om mijn dierbaren te verliezen....

    1 decennium geleden
  • Jamiezx

    ik heb dit ook al mijn hele leven gehad

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen