Even geen woorden voor.

Het gaat allemaal weer zo goed.
Alles op een rijtje, het gaat zoals het gaan moet.
Ik ben zo blij, maar voel ook pijn.
Dat mijn mama hier niet meer mag zijn.
Dat ze niet mag zien hoe alles nu beter gaat dan ooit tevoren.
Ik hoop elke dag, dat ze mijn gebedjes voor haar mag horen.
Dan zeg ik steeds dat ik nog heel van je hou tot diep in mijn hart, maar ook in mijn gedachten.
En dan vraag ik me af; waarom kon het verlies van jou niet langer wachten?
Ik wordt altijd blij als ik aan mijn mama denk, en aan de mooie tijden die ik had met haar.
Het doet me ook wel pijn, als ik s ’avonds naar mijn kastdeuren staar.
Denken aan de tijden, dat je naast me lag voor dat ik slapen ging..
En vaak het lieve liedje voor me zong, waardoor ik extra lekker kon gaan slapen.
Kimmetje is mijn lieve meid, Kimmetje is mijn kleine meid, Kimmetje is.. Mama’s meid.
Dan kietelde ze me altijd even, en streelde daarna over mijn rechter wang… Welterusten…
Elke avond denkend aan de tijden da je was bij mij…
Wat ik al zei; het doet me pijn maar maakt me ook zeker heel erg blij!
Dat we toch de kans hebben gehad om van elkaar te houden, en samen mochten genieten van de tijden die we samen hebben meegemaakt.
Ookal weten de meeste dat het me ook diep van binnen, zeker raakt.
Nu ga ik mijn ogen sluiten…
Starend naar mijn kastdeur, Zachtjes het deuntje van het liedje denkend aan het fluiten..
Welterusten mijn lieve mama..

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen