Mama, Ik mis je...
Mama, Ik mis je...
Mama ik wil bij je zijn.
Zonder jou kan ik niet verder, ik ben klaar met die pijn.
Klaar met jou te moeten missen.
Soort van uit mijn leventje te moeten wissen.
Ik ben niet klaar om jou te laten gaan.
Mezelf hier zonder jou te laten staan.
Mama ik trek het niet zonder jou.
Ik kan niet helpen hoeveel ik aan je denk, hoeveel ik van je hou.
Ik weet nog, de vloer zakte in het gat.
Het was moeilijk om te zien hoeveel pijn je daarvoor had.
Gewoon het idee je bent er niet meer.
Hoe het ging met jou doet me heel erg veel zeer.
Zeer, heel diep van binnen.
Het lukt me gewoon niet om zonder jou te beginnen.
Verder te gaan met m´n leven.
Sorry, ik blijf zoveel om je geven.
En toch weet ik geen raad nu je hier niet meer bent.
Ik mis die lieve mama die haar dochtertje verwent.
Verwent met een ijsje of een kus.
Wat wij samen hadden noem ik geen dode mus.
Want altijd als ik denk aan de tijd dat je bij me was.
Regent het tranen, stap ik in mijn eigen plas.
Een plas als teken, ik kan niet door.
Denk ik dat, hoor ik je stem in een koor.
En jou stem zegt dat ik het kan.
Dat ik door moet gaan, al ben ik dat even niet van plan.
Met jou in mijn hart kan ik alles stiekem aan.
Maar eerst moet ik het verleden laten gaan.
Het verleden, leuk maar ook stom.
Momenten waren slim, momenten waren dom.
Momenten van liefde en van haat.
Ik denk, dat alles straks wel weer beter gaat.
Natuurlijk, dingen gaan fout, dingen gaan goed.
Ik ga door, ook al lukt het even niet.
Ik denk dat ik het kan.
Ondanks al mijn diepe verdriet.
Mama ik wil bij je zijn.
Zonder jou kan ik niet verder, ik ben klaar met die pijn.
Klaar met jou te moeten missen.
Soort van uit mijn leventje te moeten wissen.
Ik ben niet klaar om jou te laten gaan.
Mezelf hier zonder jou te laten staan.
Mama ik trek het niet zonder jou.
Ik kan niet helpen hoeveel ik aan je denk, hoeveel ik van je hou.
Ik weet nog, de vloer zakte in het gat.
Het was moeilijk om te zien hoeveel pijn je daarvoor had.
Gewoon het idee je bent er niet meer.
Hoe het ging met jou doet me heel erg veel zeer.
Zeer, heel diep van binnen.
Het lukt me gewoon niet om zonder jou te beginnen.
Verder te gaan met m´n leven.
Sorry, ik blijf zoveel om je geven.
En toch weet ik geen raad nu je hier niet meer bent.
Ik mis die lieve mama die haar dochtertje verwent.
Verwent met een ijsje of een kus.
Wat wij samen hadden noem ik geen dode mus.
Want altijd als ik denk aan de tijd dat je bij me was.
Regent het tranen, stap ik in mijn eigen plas.
Een plas als teken, ik kan niet door.
Denk ik dat, hoor ik je stem in een koor.
En jou stem zegt dat ik het kan.
Dat ik door moet gaan, al ben ik dat even niet van plan.
Met jou in mijn hart kan ik alles stiekem aan.
Maar eerst moet ik het verleden laten gaan.
Het verleden, leuk maar ook stom.
Momenten waren slim, momenten waren dom.
Momenten van liefde en van haat.
Ik denk, dat alles straks wel weer beter gaat.
Natuurlijk, dingen gaan fout, dingen gaan goed.
Ik ga door, ook al lukt het even niet.
Ik denk dat ik het kan.
Ondanks al mijn diepe verdriet.
Er zijn nog geen reacties.