Het zijn

Ze is duizend lachjes
en hopeloos gegiechel

Ze is het ruisen van de zee en
het krijsen van de meeuwen
nooit helemaal afwezig

Ze is het alarm
op de eerste maandag van de maand
onverwacht maar herkenbaar

Ze is het zachte van een kat
met geruisloze pootjes
en het idee altijd beschikbaar te zijn

Ze is altijd net om de hoek
van het labyrinth
net niet te grijpen
of te be-grijpen

Ze is vlug als water
dat door de kieren sijpelt
niet meer tegen te houden
als ze je eenmaal kent

Ze is een waas van kleuren
nooit eenduidig
een mengelmoes

Ze is alle geuren
uit je kindertijd
en alles wat nog gaat komen

Ze kan soms stralen
als de zon
en soms als de sterren
lichtelijk afwezig

Ze is hopeloos liefhebben
en altijd terugkrabbelen
op het laatste moment

Ze is sarcasme
in optima forma
en snoezig gemeen

Ze is alles wat je wil
maar waar je bang voor bent
een gevaarlijk met blonde lokken

Ze is een voorbeeld
een muze
die je waanzinnig maakt
zonder het te merken

Ze is eindeloos geduldig
en onschuldige ogen
die niet gelijk zijn

Ze is het wanhopig snikken
en een eenzaamheid
die niet kan worden doorbroken

Ze is de uitroep
de frustratie die altijd
net in je longen blijft hangen

Ze is en ze is
eindeloos en altijd
en tegelijkertijd niets

Reageer (2)

  • niniwa1

    En nog een voorbeeld van jouw gave.
    Een hele persoonlijkheid neergepend in een paar lijnen. Levendig gewoon, dit gedicht ademt. x x

    1 decennium geleden
  • Novoselic

    Oh wauw. Ik ben helemaal verliefd op je gedicht. Het is echt prachtig geschreven. Ik had je zo tientallen kudo's gegeven als er geen kudoknop ontbrak.

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen