Het spijt me
Het spijt me
Het spijt me van de littekens
op je arm en op je ziel,
Het spijt me van de tranen,
en dat alles uit elkaar viel
Het spijt me dat ik niet was,
wie jij graag wilde vinden,
Het spijt me dat ik niet zag,
dat dat me alleen maar verblindde
Het spijt me dat we lachten
en huilden bovendien
Het spijt me dat we deelden
tot we elkaars leven konden zien
Het spijt me dat ik je soms
heel even maar probeerde te vergeten,
Het spijt me dat dat vaker moest
met een goede reden
Ik hoop dat je niet boos bent,
dat hoop ik echt oprecht,
Ik hoop dat je gelukkig bent,
en dat je heel hard vecht
Ik hoop dat je me niet mist,
althans niet zoals ik jou,
Ik hoop dat je me ooit begrijpen zal,
ook al is je hart nu bont en blauw
Het spijt me dat er nooit,
woorden zijn geweest
Het spijt me dat ik dat niet kon,
ja, dat spijt me nog het meest.
Ik hoop dat je gelukkig bent,
Ik hoop dat je lacht en huilt,
Ik hoop dat je me vergeven kan,
Het is mooi geweest.
Reageer (2)
Geweldig geschreven!!
1 decennium geledenJe moet geen spijt hebben dat je jezelf bent.
Wow... Gewoon wow... Je hebt zoveel talent, dit verdient zoveel meer lezers dan het heeft! Vertelt een heel verhaal op zich. Je bent trouwens het gedicht van de week in de nieuwsbrief.
1 decennium geledenx Nina