Hoop.
Hoop.
Vroeger zag ik zonneschijn, elke dag opnieuw
Nu is het alsof ik vanuit een bril vol mist, naar de wereld kijk
Alles somber, alles zwart, ik ben verward
Jij bent gewoon weg gegaan
Zonder woorden, zonder één gebaar
Zonder verklaring, zonder reden
Nu ween ik elke dag
En kijk ik naar de regen
Die regen zag ik ooit met jouw naast m'n zij
Nu zie ik enkel nog de leegte
Ik loop naar buiten
En word direct klets nat
Maar ik heb niks meer om naar te streven
Sinds de dag dat jij ons pad verliet
Werd alles een zwart gat
Al onze plannen waren plotseling verdwenen
Ik kan nu enkel nog maar wenen,
kijken naar de regen
In gedachte denken aan jou
En hopen dat je ooit,
de weg terug naar mijn armen vind
En ze dan voor eeuwig vasthoudt!
Er zijn nog geen reacties.